Iedereen die afgelopen jaar bij ons te gast was, heeft de nieuwe aardappelschuur gezien; de bijna exact dezelfde schuur als, en naast de schuur die er al stond. De nieuwe schuur is echter geïsoleerd en voorzien van een systeem voor klimaatbeheersing. Dat is om de aardappels een langere periode goed te kunnen bewaren.
Als je iets voor het eerst in gebruik neemt, is het natuurlijk altijd even spannend of het allemaal gaat zoals je je voorgesteld had. Gelukkig blijkt dat het geval! Het was nog wel even spannend wannéér we de aardappels zouden kunnen rooien. Vanwege de zomer met zonnig en droog weer was het tot lang in de nazomer te droog om de aardappels te kunnen rooien; de harde kluiten zouden de aardappels dan kunnen beschadigden. We moesten wachten op regen. Dat kwam uiteindelijk, maar wel; iedere dag een beetje. En als het regent kun je niet rooien. Toen het een maand lang iedere dag een beetje regende, werden wij – en vele andere akkerbouwers met ons – toch wat zenuwachtig. Want het land werd steeds natter en dat komt het rooien niet ten goede. Gelukkig waren er eind oktober een aantal droge dagen. Eindelijk konden we de aardappels rooien! Ze zitten dus nu – naar tevredenheid – de komende maanden in onze nieuwe aardappelschuur!
Morgen, 30 september, schijnt het 150 jaar geleden te zijn dat in Nederland de eerste friet werd verkocht. Als teler van frietaardappelen kunnen we dat natuurlijk niet ongemerkt voorbij laten gaan!
Een tijdje geleden zag je dit beeld op een akker bij ons in de buurt. Een paar keer kregen we de vraag wat die grote rollen zijn, dus daarom hier een uitleg. Het is vlas. Wij telen het niet, maar een enkele collega in de buurt wel. In het voorjaar is de akker een prachtige blauwe bloemenzee. Later in het jaar ontstaan op de stelen kleine bolletjes, waarin zich donkerbruine zaadjes ontwikkelen. De beste kwaliteit wordt als zaaigoed gebruikt, het overige zaad wordt verwerkt tot lijnolie als grondstof voor onder meer verf, drukinkt, zeep en voedings- en geneesmiddelen. Maar vlas wordt vooral geteeld voor de vezel in de stengel van de plant. Na de oogst zie je de stengels als grote rollen op het land liggen en als je van dichtbij kijkt zie je dat ze vezelachtig zijn. Zij dienen als basis voor linnen. De wat meer houtige stengels worden gebruikt voor bouwplaten, papier of stalstrooisel.
