‘Het is geen vroeg voorjaar’ zeggen akkerbouwers. Daarmee wordt bedoeld dat de werkzaamheden op het land laat op gang komen. Dit jaar is dat zeker het geval. We lopen ruim vier weken achter op ‘het gemiddelde’. Normaalgesproken zaaien we suikerbieten eind maart/begin april. En nu hebben we dat afgelopen dagen pas kunnen doen. De grond was gewoon nog niet goed; te nat en daardoor zou je schade aan de structuur van de grond veroorzaken.
Na een natte winter regende het ook in het voorjaar vrij veel, waardoor het land heel lang te nat is. De pootaardappels staan al weken in de schuur te wachten om de grond in te gaan. Dat doen we meestal half april. Dit jaar zal dat zeker niet voor half mei zijn. Ook moet er nog op een perceel zomergerst gezaaid worden. Dat kan normaalgesproken begin maart. Voor dat gewas raakt het langzamerhand wel ‘te’ laat. Als we het niet binnen een week kunnen zaaien wordt de groeiperiode te kort. Het is dus best een spannend voorjaar. Maar als akkerbouwers weten we al lang dat je niet naar de kalender kunt kijken wanneer wat moet gebeuren (al besloten beleidsmakers onlangs dat dat kan).
De bloesemtijd is aangebroken! In onze tuin zijn de perenbomen getooid in wit bloemenkleed. Maar wil je je echt genieten van een bloesemzee, rijd dan naar de Zak van Zuid-Beveland, de streek onder Goes.
Zuid-Beveland is bij uitstek een streek geschikt voor de fruitteelt. Je kunt er prachtig wandelen (klik hier voor een wandelroute) of fietsen (klik hier voor een fietsroute) langs boomgaarden vól bloesem. Naast de vele dijken, rustieke dorpspleinen, welen en het heggengebied kom je er boomgaarden tegen. De fruittelers zorgen voor een mooi landschap en een gezond en lekker product.
De bloesem van verschillende fruitbomen komt niet gelijk. De kersen- en pruimenbloesem zijn de eerste bloesemsoorten die uitkomen. Daarna ontpopt de perenbloesem zich, en tenslotte de prachtige roze appelbloesem!
Meer wetenswaardigheden over fruit en een kennismaking met verschillende fruittelers lees je hier. En als je toch in de Zak van Zuid-Beveland bent, ga dan zeker ook naar het fruitteeltmuseum in Kapelle! Het museum is een ontdekkingsreis door de geschiedenis van fruit en fruitteelt. Ook is er een museumtuin. En vanaf het museum zijn ook wandel- en fietsroutes uitgezet.
Het campingseizoen 2023 is van start gegaan! Afgelopen weekend ging de camping open. De eerste caravans zijn op de camping gezet. Helaas kent dit seizoen wel een heel natte start; het terrein was al redelijk nat en met de vele regen van vooral vrijdag en zaterdag werd het er niet beter op. Maar gelukkig maakte zondag de regen plaats voor zon! En komende week zullen we die ook veel zien, als de weersvoorspellingen uit mogen komen. We kijken al uit naar alle fijne gasten die we mogen verwelkomen! We hopen weer op een mooi seizoen, waarin veel gasten op onze camping een fijne vakantie mogen beleven!
Uitwaaien en opladen op het strand is altijd heerlijk. Ieder seizoen. Tijdens zo’n strandwandeling vind je – ongeacht je leeftijd – altijd wel een natuurschat. Een mooie schelp, een poot of schild van een krab, verschillende soorten wieren of ei-kapsels van een wulk. Afgelopen week had ik geluk; ik zag niet alleen een zeehondje zwemmen, maar vond ook een eikapsel van een rog. Zie je dat je echt goed moet speuren? Want hij zou zomaar onder je voetzool verdwijnen.
Een eikapsel van een rog ziet er uit als een leerachtig, donker gekleurd rechthoekig doosje. Elk van de vier hoeken loopt uit in een punt met soms een soort ‘draad’ er aan. Daarmee worden de eieren aan een harde ondergrond bevestigd. In de Noordzee komen 10 soorten roggen voor. Als je tijdens je vakantie in Zeeland een eikapsel vindt kun je op deze mooie zoekkaart opzoeken van welke soort rog ‘ie is.
(Op de zoekkaart zie je ook de eikapsel van een haai staan; van een hondshaai. Ook die kun je – met een beetje geluk – in de buurt vinden! Bijvoorbeeld aan de noordkust van Noord-Beveland.)
Vandaag, op 1 februari, wordt de Watersnoodramp van 1953 herdacht. De Ramp voltrok zich in de nacht van 31 januari op 1 februari, een nacht waarin er een zware storm uit noordwestelijke richting over Zeeland raasde, gecombineerd met een ongunstig tijdstip van vloed en springtij.
Het gevolg was dat veel dijken overspoeld werden en doorbraken. Het water stroomde het land in. Hele eilanden en landstreken inclusief steden en dorpen overstroomden. Huizen werden verwoest, vee dreef rond en mensen brachten dagen op een dak door. Vooral Schouwen-Duiveland werd zwaar getroffen. Boerderij Molenperk en de bewoners zijn niet van betekenis getroffen door het water.
Oosterland. 1953. Zeeuws Archief, Beeldbank Schouwen-Duiveland, nr SW-0941Nieuwerkerk. Ooststraat. Het huis van W. M. Kesteloo is flink beschadigd, vooral aan de achterkant Zeeuws Archief, Beeldbank Schouwen-Duiveland, nr SW-0138BBruinisse. Afmeren van een bak in het stroomgat aan de Oudedijk, tussen de Oosterlandse- en Bruinisserpolder. Zeeuws Archief, Beeldbank Schouwen-Duiveland, nr B-0529A
Het aantal doden in Nederland bedroeg 1836. De ramp was aanleiding voor de ontwikkeling van een sterk verbeterde Zeeuwse kustverdediging; de Deltawerken. Nog altijd karakteriseren ze de Zeeuwse kust.
Zoals de Oosterscheldekering, de brug naar Schouwen, op 6 kilometer afstand van Molenperk. Het is een uniek bouwwerk; zo gebouwd dat de zeearm, de Oosterschelde, niet afgesloten wordt. Alleen als er heel hoge waterstand verwacht wordt, gaan de schuiven tussen de pijlers dicht.
Er is dit jaar veel aandacht voor de herdenking van de Ramp. Zowel in geschreven media als op radio en televisie en niet alleen in Zeeland maar in heel Nederland. Wellicht lees of hoor je er vandaag over. En ben je op vakantie in Zeeland, dan bevelen we je een bezoek aan het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk zeker aan.
Afgelopen campingseizoen, van april tot en met augustus 2022, was het heerlijk vakantieweer. Zonnig en droog, vooral heel droog. Geen regen, heerlijk voor iedereen die van een vakantie op Walcheren genoot. In september regende het een aantal keren flink. En dat bleek een voorbode, want vanaf de herfst is er sprake van bovengemiddeld veel neerslag. Vanaf 1 september tot nu viel er tot bijna twee keer zoveel regen als in dezelfde periode het jaar ervoor. Het jaar 2023 is bijzonder nat begonnen. Januari staat in de top 5 van de jaren met de meeste neerslag, de eerste helft van die maand, bijna 65 millimeter. Het droogtetekort is inmiddels echt wel voorbij…
Het perceel in de Kokerheulweg heeft last van de vele regen.
Het laatste deel van de suikerbieten moeten we dit jaar eind december leveren. Zo laat? denk je misschien. Maar er zijn slechts 2 fabrieken in Nederland waar alle suikerbieten verwerkt worden. Dat kan natuurlijk niet allemaal op dezelfde dag. De ‘suikerbietencampagne’ duurt van ongeveer half september tot half januari. Als akkerbouwer mag je je voorkeur wanneer je de bieten wilt leveren opgeven. Ik denk niet dat er veel animo is om in, of na december te leveren. Dus eens in de zoveel jaar wordt je in die periode ingedeeld.
Onze kleigrond is eigenlijk altijd in de loop van het najaar heel nat, dus we kunnen niet tot het laatste moment wachten om te rooien. Dat hebben we anderhalve week geleden gedaan. En nu liggen de bieten dus te wachten totdat ze opgehaald worden. Als de temperatuur beneden nul komt, zoals afgelopen week, kunnen ze gaan bevriezen. En dat moet je te allen tijde zien te voorkomen. Dus we hebben ze afgedekt als bescherming tegen wind en kou.
Afgelopen seizoen raakte ik met een campinggast in gesprek over de ‘kapel van Hoogelande’. Een oud kerkje, omzoomd door groen, in het uitgestrekte en vlakke landschap tussen Grijpskerke en Middelburg. De campinggast, benieuwd geworden door de bijzondere historie van deze plek, pakte z’n fiets ging op pad. Hij vond het een unieke en idyllische plek. Daarom een blogartikel gewijd aan deze verborgen parel in het landschap. En bij het schrijven ontdekte ik iets leuks: een inwoner van Serooskerke heeft deze kapel van de ondergang gered!
Oudste stuk Zeeuws Archief
Aanleiding van het gesprekje met de campinggast is het feit dat het oudste archiefstuk van Zeeland over deze kapel gaat. Het wordt beheerd door het Zeeuws Archief en is het ‘charter van Hoogelande’ uit 1189. Het is een perkamenten akte waarin de bisschop van Utrecht toestemming geeft aan de inwoners van Hogelande om daar een parochiekerk te bouwen. Dat waren parochianen van de Middelburgse Westmonsterkerk. Zij deden dit verzoek omdat ze de kerkgang naar Middelburg te onveilig vonden. Het is bijzonder dat het object waarover dit eeuwenoude archiefstuk gaat, nog altijd bestaat!
Het ‘charter van Hoogelande’. Zeeuws Archief, Archief Onze Lieve Vrouwe Abdij te Middelburg, Regestenlijst inv.nr 2
Kapel van Sint Maarten
De oorspronkelijke kapel werd waarschijnlijk in de 15e eeuw vervangen door een nieuw kerkgebouw dat aan Sint Maarten was gewijd. Sint Martinus was de eerste heilige van de Christelijke kerk. Hij diende als militair in het Romeinse leger en werd bekend door zijn daad van barmhartigheid toen hij zijn rode soldatenmantel deelde met een arme naakte bedelaar.
Redding van de ruïne
Van de kapel van Sint Maarten bleef na het beleg van Middelburg (1572-1574) alleen het koorgedeelte als ruïne over. En het dorp Hoogelande verdween.
De ruine van de kerk van Hoogelande te Grijpskerke, vanuit het zuidoosten. 1919 – 1921. Zeeuws Archief, Zeeuws Genootschap, Zelandia Illustrata, deel II, nr 131b
In 1912 kocht de heer Petrus Willem Marie Hoegen, inwoner van Serooskerke, voor het bedrag van 1 gulden de ruïne en Ambachtsheerlijkheid (de kleinste bestuurseenheid op het platteland) Hoogelande en de daarbij behorende ambachtsheerlijke rechten zoals het recht om in het gebied rondom de kapel te jagen, te vissen in de watergangen en zich te laten begraven. Het bezit ging in 1960 over op een zoon. De ruïne werd in de jaren zestig gerestaureerd en zijn er bomen geplant. In 1986 ging het bezit van de kapel over op de volgende generatie.
Parel in het landschap
Momenteel draagt de Stichting Kapel van Sint Maarten te Hoogelande zorg voor de instandhouding en het beheer van de kapel als beschermd monument. Het is te huur voor intieme en bijzondere bijeenkomsten, bijvoorbeeld een bruiloft of muziekconcert en in de zomermaanden is er regelmatig een expositie te bekijken.
Maar deze idyllische plek is altijd de moeite waard om te bezoeken. Er is een wandelpad rondom de kerk. Tegenover de ingang van de kerk is een kleine begraafplaats. Aan de kant van de straat staan bankjes en er zijn diverse informatieborden. Maar geniet vooral van de unieke plek en waan je in vervlogen tijden! Al rond 1900 schreef Cornelie J. de Waal wat nog steeds van toepassing is: “Er zijn op Walcheren weinig zulke romantische plekjes te vinden als de Kapel van Hoogelande”.
In het najaar en/of winter is het tijd voor de jaarlijkse snoeibeurt. Alle hagen en haagjes worden netjes gesnoeid. Afgelopen week was het prachtig najaarsweer toen Peter er mee bezig was. Vandaag is het ook prima weer, maar het is wel erg mistig. Een klein wereldje, niet groter dan de camping!
Iedereen hartelijk dank voor het apart inzamelen van eierdozen! Het is een gigantische stapel, aan het einde van het seizoen. Begrijpelijk, want als je op de camping buiten in het zonnetje van een ontbijtje geniet, hoort een eitje daar echt bij.
De lege eierdozen worden in de recreatieruimte ingezameld. Bij de emmer voor plastic doppen, de doos voor oud papier en de box voor chemisch afval zoals batterijen. Buiten staan nog 3 afvalbakken; voor glas, voor PMD (plastic, metaal en drankenkartons) en voor restafval. Fantastisch dat alle gasten het afval zo goed scheiden! Zoals de eierdozen. De stapel van afgelopen seizoen heb ik gisteren naar boerderijwinkel Van de Bosse gebracht, schuin tegenover de camping. Ze waren er blij mee, want zij gebruiken ze opnieuw. Dus iedereen hartelijk dank voor het bijdragen aan deze vorm van hergebruik!
Carolien brengt de stapel apart ingezamelde eierdozen naar de boerderijwinkel schuin tegenover de camping. Daar worden ze opnieuw gebruikt.
boerincarolien 