‘Bij het dorsen van graan hoort een stofwolk. Graanoogst, zon en hoge temperatuur zeg je in één adem. Onder normale omstandigheden althans. Maar wat is tegenwoordig nog normaal? Het gevoel heerst dat de zomer dit jaar slechts enkele dagen duurde. ‘Boerderij’ maakte traditioneel een graanrondje. Je moet het graan dit jaar stelen van het land, klinkt het. De akkerbouwers en loonwerkers halen tussen de buien door het graan binnen’.
Een citaat uit het vakblad ‘Boerderij’ van deze week. Het zijn treffende woorden. Bij ons is het niet anders. Normaalgesproken zijn er een zonnige zomerweken, waarin we een aantal dagen achtereen kunnen dorsten maar dit jaar zijn de percelen graszaad, wintertarwe, zomertarwe en gerst tussen de buien door geoogst. Eén perceel tarwe moet nog gedorsen worden. We hopen dat het weer ons de kans biedt om dat komende week te doen!
Het perceel in de Noorderweg waar wintertarwe geoogst is.
In het hoogseizoen zijn er altijd kleine kampeerders op de camping. Een gezellig gebabbel, geloop en gespeel. Ieder weekend worden er vriendjes en vriendinnetjes uitgezwaaid en ieder weekend komen er weer nieuwe vriendjes en vriendinnetjes bij.
Geen week is hetzelfde! De ene week wordt er vooral ‘verstoppertje’ gespeelt, al dan niet met buut. De hagen van de camping bieden volop plek om je achter te verschuilen! De andere week zie je volop ‘vliegtuigjes’ op de camping, die je blijkbaar bij campingwinkel Clarijs in Serooskerke kunt kopen. Dan blijken ineens de verkleedkleren helemaal in, en kan iedereen genieten van modeshows over de camping. Of een paar kinderen beginnen met loomen, waarna er snel meer volgen en ideeën, tips en elastiekjes uitgewisseld worden.
Die dynamiek, per week verschillend, maakt het hoogseizoen altijd reuze gezellig en iedere week anders!
De geitjes Kees, Suske en Wiske eten vooral hooi en gras. Hooi binnen in hun stal, gras buiten in hun wei. Als aanvulling hierop krijgen ze twee keer per dag een beetje biks. ’s Morgens krijgen ze dat als ze naar buiten gaan. Pas geleden was er een boerinnetje in spé dat hierbij wilde helpen. “Ik weet waarom ze zo graag biks lusten”. Ik vroeg haar waar ze dat op baseerde. “Nou, ik lust ook heel graag hagelslag!”.
Meteen dacht ik terug aan het verhaal van een paar jaar geleden, toen een jongetje de associatie maakte met chips! Geitenchips en geitenhagelslag, zo slecht hebben Kees en Suske en Wiske het niet!
Wie vanaf Molenperk richting het dorp rijdt, ziet nét na het bord ‘Serooskerke’ dat er een ingang gemaakt is naar de perenboomgaard die daar ligt. Binnenkort: lag. Want op deze locatie komt een woongemeenschap, bestaande uit 25 duurzame en ecologische woningen. Al jaren is dit concept in voorbereiding maar langzamerhand wordt het steeds meer concreet. Jong en oud, singles, gezinnen en stellen zijn hier straks samen eigenaar van de grond en delen de voorzieningen. Er is veel speelruimte voor kinderen en er is een grote gezamenlijke tuin.
Het concept berust op vier pijlers, staat op de website te lezen. De eerste is ‘circulair bouwen’; bij de bouw wordt gebruik gemaakt van natuurlijke materialen. Daarnaast zijn de woningen ‘energieneutraal’, en wordt dit ook in de manier van leven zoveel mogelijk nagestreefd. De derde pijler, ‘delen’, houdt in dat over-consumeren en verspillen uit den boze is. Minimaliseren is belangrijk; machines, gereedschap en auto’s hoeft niet iedereen te hebben, maar kan gedeeld worden. En slotte is ‘voor elkaar’ cruciaal bij dit project. Centraal wonen is een bewuste keuze; je bent méér buren dan in een doorsnee straat en ieders expertise en talenten worden ingezet voor een aangename woonomgeving en woonplezier.
We zijn natuurlijk heel benieuwd naar de ontwikkeling van dit project, wat nu echt van start lijkt te gaan. Overigens; mocht je na het lezen van dit stukje enthousiast zijn over dit project op deze prachtige plek; er is nog één woning te koop…..!
Een aantal jaren geleden boekte iemand een chalet, en vroeg of er ergens in de buurt een ‘driewielfiets’ te huur was. Zij hoopte mooie fietstochtjes te kunnen maken maar omdat ze minder goed ter been was, was een ‘gewone’ fiets geen optie. Omdat wij hier in de buurt bekender zijn dan zij, gingen we voor haar op zoek naar een adresje voor het huren van een driewielfiets. Dat bleek helaas niet mee te vallen; het bleek niet te vinden. Maar in de speurtocht via het internet kwam ik wel op een advertentie van iemand in de buurt van Goes, die zijn driewielfiets te koop aan bood. Ik besloot eens te gaan kijken. Ja hoor, het bleek een prima fiets. Het fietsen er op viel me overigens best tegen; bij het proefrondje reed ik nét niet tegen een geparkeerde auto aan… De fiets werd gekocht – met het idee hem aan de dame te verhuren en wellicht komt er nog wel eens iemand die er interesse voor heeft.
De dame maakte op de dag van aankomst een proefrondje, maar helaas bleek dat geen succes. Ze wilde de fiets niet huren. Tja, en daar zaten we dan, met een driewielfiets….. Een miskoop? Nee hoor, integendeel. Jasmijn en Fleur hebben úren plezier gehad met de fiets… Inmiddels is ’t ie geheel ‘op’ en geniet ‘ie van z’n pensioen!
Per 1 januari is de VVV Zeeland opgeheven. Zeeland is nu de enige provincie zonder VVV. Dat vind ik erg jammer. De VVV is bij iedereen bekend en iedereen weet dat je daar moet zijn, wat voor informatie je als toerist ook zoekt; informatie over de diverse Zeeuwse streken, over overnachtingsmogelijkheden, restaurantjes, fietsroutes, festivals, uitgaanstip’s, etc.
De VVV kantoren, winkels, inspiratiepunten of hoe je ze ook noemt, vallen nu onder verantwoordelijkheid van de verschillende gemeenten. De gezamenlijke kracht en de andere voordelen van het behoren tot één organisatie, vervalt daarmee. Een aantal voormalige taken van de VVV zoals de website en de marketing is over genomen door de provincie. Die website is ook het portal voor ‘wonen in Zeeland’ en ‘werken in Zeeland’ en dat vind ik eigenlijk jammer. Want mensen die daar interesse voor hebben, zoeken naar andere aspecten dan mensen die hier een vakantie willen doorbrengen.
Je ziet nu dat er allerlei initiatieven ontstaan die, deels, de VVV proberen te vervangen. We kenden al de site van de Badkoerier, evenals het gelijknamige magazine vol tips, ideeën en inspiratie voor je vakantie in Zeeland. Een nieuw opgericht toeristisch platform is ILOVEZEELAND. En de site groepsarrangementen Zeeland van de VVV wordt voortgezet door drie zelfstandige ondernemers. Allerlei mooie initiatieven! Maar ik denk dat (potentiële) gasten heel wat uurtjes op allerlei sites moeten rondkijken om een beetje compleet beeld te krijgen wat er tijdens je vakantie in Zeeland allemaal mogelijk is.
Hoera! Vandaag bestaat dit weblog, boerincarolien, TIEN JAAR! Wat gaat de tijd snel voorbij! Ik weet nog goed dat ik – weloverwogen – met dit weblog begon!
Wonen en werken op Molenperk
Mede dankzij de reacties van gasten realiseer ik me altijd weer hoe mooi het wonen en leven op Molenperk is. Hoeveel ruimte en vrijheid we hebben, hoeveel groen er om ons heen is en hoe heerlijk rustig we hier wonen. En anderzijds hoeveel reuring een akkerbouwbedrijf en minicamping geeft en hoeveel verschillende soorten werkzaamheden dit met zich mee brengt. Toen ik begon – en nog steeds! – merkte ik dat campinggasten interesse toonden voor dit boerenleven en het leek mij leuk om hier af en toe iets van te delen.
Onderwerpen
En zo schreef ik op 3 maart 2011 het eerste berichtje. En inmiddels is dit het 405e! Naast het leven op de boerderij met de werkzaamheden, de gewassen, de dieren en belevenissen op de camping gaan ze ook over ‘ons’ dorp Serooskerke en over wetenswaardigheden van Walcheren. En uiteraard over de agrarische sector in de breedste zin van het woord. En in veel berichten komt het ‘weer’ aan bod; een belangrijke en soms grillige factor. Of het schrijven van de berichten me moeite kost? Nee, geheel niet! Ik schrijf graag en vaak gebeurt er iets of kom ik iets tegen waarvan ik denk ‘daar ga ik eens over schrijven’.
Ook andere media
De eerste jaren verschenen er jaarlijks zo’n 65 berichten. Vanaf 2014werd dat 20 tot 30 per jaar. Dat komt mede vanwege de intrede van het medium ‘facebook’ voor Molenperk. Ook daar worden regelmatig berichtjes gepost. Toch zitten beide kanalen elkaar niet in de weg. Op facebook zijn het vooral vluchtige berichten, waarbij foto’s belangrijker zijn dan de tekst. Dit weblog biedt wat meer ruimte voor tekst en is meer geschikt voor minder-tijdgebonden berichten. De statistieken vertellen dat het blog goed gelezen wordt en ik heb nog inspiratie genoeg dus als het aan mij ligt: op naar het volgende jubileum van dit weblog!
Afgelopen week stond er in het vakblad Boerderij een artikel over de toekomst van landbouwgrond. Sinds 1950 leverde de landbouw 521.000 hectare grond in. En dit gaat in bijzonder rap tempo door; tot 2050 ligt er een claim op ca. 633.00 hectare, ca. 35 % van het totale landbouwareaal. Om welke claims gaat het?
226.000 hectare voor bos- en natuurontwikkeling
Minister Schoutens’ Bossenstrategie gaat uit van 100 miljoen extra bomen in 2030. Daarvoor is zo’n 37.000 hectare nodig. Daarnaast moet er nog 39.000 hectare natuur gerealiseerd worden om de plannen van het Natuurnetwerk af te ronden. Als Nederland aan de internationale afspraken voor biodiversiteit wil voldoen, komt daar nog eens een kleine 150.000 hectare bij.
21.500 hectare voor woningbouw
Ook woningbouw legt de komende decennia een steeds grotere claim op grond. Om hoeveel dat precies gaat, is lastig te zeggen. Maar het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) komt met deze schatting.
370.500 hectare voor duurzame energie
Een van de claims op landbouwgrond is die van duurzame energie. De aanleg van windmolen- en zonneparken.
15.000 hectare voor klimaatmaatregelen
Er is steeds meer behoefte aan berging en kering van rivierwater, vooral in droge periodes. Afgelopen 25 jaar is er door het Rijk daarvoor al 12.000 hectare ingericht, maar dat blijkt nog niet voor de helft voldoende.
De druk op boeren neemt dus toe. Landbouwgrond wordt onbetaalbaar. In de visie ‘Waardevol en Verbonden’ van minister Schouten is extensiveren* dé toekomst. Maar hóe valt dat te rijmen met de claims op landbouwgrond?
Na het lezen van dit artikel komen er nog meer vragen in me op. Kan iemand op een kleine boerderij z’n bedrijf nog uitbreiden zodat ‘ie er van rond kan komen? Wonen we niet met veel te veel mensen in dit kleine landje? Gaat er niet veel te veel geld en prioriteit naar ‘natuur’? Welke oplossingen zijn er denkbaar voor het woningbouw probleem? Hoe ver gaan we voor ‘duurzame energie’, wat mag hier allemaal voor wijken? Is het in de toekomst nog financieel haalbaar om een boerderij over te nemen? Welke alternatieven, zoals daken, zijn er voor de aanleg van duurzame energie? Hoe ziet in 2050 het landschap er uit waar nu nog suikerbieten en tarwe staan?
Het zijn vragen die vandaag of morgen niet zijn beantwoord. Ze houden veel mensen bezig. Ja, álle Nederlanders hebben er mee te maken. Ieder vanuit zijn of haar eigen werk of leven. Wij dus vanuit de landbouw. Waarop de druk groot is.
*Extensiveren is een manier van landbouw- en veeteelt waarbij onder andere gebruik wordt gemaakt van meer grond per dier. Extensieve landbouw past binnen de visie op kringlooplandbouw. Het ministerie wil deze vorm van landbouw dan ook stimuleren. Daarvoor is vaak ook een groter grondgebied nodig.
Ieder winterhalfjaar zijn er voor boeren allerlei informatie- en kennisavonden. Van allerlei bedrijven en organisatie en over allerlei onderwerpen. Nu er geen fysieke bijeenkomsten kunnen plaatsvinden, wordt alles in het werk gesteld om de boeren toch van actuele informatie te voorzien. Het is natuurlijk erg jammer om collega’s niet te kunnen ontmoeten. Maar het heeft ook een voordeel: ook de boerin is helemaal op de hoogte!
Echt winter! Sneeuw, en al een aantal dagen vorst. Dat betekent best wat extra werk op Molenperk. Toen de koude periode voorspeld werd, is het water van het sanitair doorgeblazen en afgesloten om bevriezing te voorkomen. De luiken van de aardappelschuur zijn behandeld, om te voorkomen dat ze vast vriezen. De sproeikar is gevuld met antivries. En toen vorige week een pak sneeuw op het erf neergevallen was, reed Peter met de verreiker om sneeuw te schuiven en ook bezems, een schop en strooizout werden uit de kast gehaald. Niet alleen om zelf van het erf af te komen, maar ook om met de pony’s naar buiten te kunnen. Inmiddels zijn we bezig met het snoeien van de camping. Het is de laatste tijd te nat om dat te kunnen doen zonder het terrein te beschadigen, maar over de vorst gaat het prima. De oostenwind maakt het wel heel koud dus we zijn blij dat de zon schijnt!
