Ontmoeting met de jager

Het onderwerp van één van de boerenlessen afgelopen zomer was ‘plagen die de plant belagen’. Geen kindertitel. Maar wel heel goed aan kinderen uit te leggen en er met hen over te praten. Akkerbouwers doen hun best om de planten op het land zo goed mogelijk te laten groeien. De zon en regen zijn nodig, maar teveel schaadt de planten. Schimmels kunnen de planten aantasten. Allerlei dieren, zoals konijnen en vogels, zijn soms wat minder vriendjes van de boer wanneer zij teveel schade toebrengen aan de plant.

Na uitleg in de loods en het voorlezen van een boek over een vogelverschrikker gingen we op het land op onderzoek uit naar ‘plagen’ voor de planten. Gewapend met loepjes, want bijvoorbeeld luizen zijn klein. Terwijl iedereen aan het speuren was, stopte er een auto in de dam van het land. De jager van dat perceel stapte uit. De kinderen keken enthousiast op; wat een stoere man, in camouflage outfit en om z’n middel een riem met patronen…!

Ik werd enigszins in verlegenheid gebracht, want dit onderwerp had ik niet in mijn verhaal meegenomen. Het vraagt wel enige voorbereiding; wat wil je  kinderen hier over vertellen, en hoe? Maar anderzijds; met een eerlijk verhaal kom je het verst.

Ik introduceerde de jager – die ook enigszins verrast was door de aanwezigheid van de vele kinderen en hun ouder(s) – en vertelde hem waarom wij hier waren. Hij pakte het geweldig op! Inderdaad, ‘gewoon’ door een eerlijk verhaal. Wat hij zoal doet als jager, en waarom. Het geweer dat hij liet zien maakte natuurlijk heel veel indruk… ! Iedereen was erg geïnteresseerd in wat hij vertelde.

“Mama, een jager is echt een dierenvriend he?!” zei een meisje tijdens het knutselen tegen haar moeder. Zo is het maar net. We knutselden fijn aan onze vogelverschrikkertjes, die vervolgens een mooie plaats kregen bij de meeste tenten. Sommige ouders dachten dat we deze ontmoeting in scene gezet hadden! Nee dus, maar iedereen kon het erg waarderen om eens wat over het werk van een jager te horen. Wil je er (meer) over weten, kijk dan op de site van de Jagersvereniging!

Advertenties

Tarwe oogst

De tarwe oogst 2017 is binnen! Afgelopen week hebben we het laatste perceel tarwe gedorsen. De volgende dag stond daar een column over in de PZC (Provinciale Zeeuwse Courant). Geschreven door Jan van Damme. Ik ben een fan van zijn schrijfsels en ook nu weet hij het gevoel van (menig boer bij) de tarwe oogst treffend te omschrijven. Graag deel ik hierbij zijn column:

We deinen, we schommelen en happen een zee aan tarwe weg

Het gonsde, het bromde, het stoof, het zong. Net droog genoeg en er werd alweer een nieuw regenfront aangekondigd. Toute agrarisch Zeeland rukte afgelopen maandag uit, alle combines draaiden tot diep in de nacht op volle toeren, kiepwagens voor het afvoeren van het graan reden af en aan, in het kielzog van de combines lieten de stropersen er geen gras over groeien.

Op het moment dat ik dit columnpje tik vallen de tarwevliesjes vanuit mijn haar op mijn toetsenbord. Ik was gaan kijken op het land van boer Francke bij Koudekerke. Nou zit ik naar mijn gevoel al een heel leven in het stro – eerst als parttime landarbeider, later als verliefde toeschouwer – maar ik heb nog nooit op een combine meegereden. Deze week trok ik de stoute schoenen aan.

Jan Wisse stopt zijn graandorser op het vooreinde van het perceel aan de Strandweg. Ik klim het trapje op naar zijn cabine. Alsof je een ruimtecapsule binnenstapt. Twee zacht geveerde fauteuils naast elkaar, een stuur en een soort versnellingspook met knoppen waarmee de complete machinerie in beweging word gezet. Het geraas van alle draaiende assen en vliegwielen dringt nauwelijks door. Een bruin getinte glazen ruit neemt het volledige front in beslag, zodat je vrijwel onder je voeten ziet hoe de graanhalmen naar binnen worden gewiekt, worden afgesneden en naar het binnenste van de combine glijden. Daar worden de graankorrels uit de aren geschud en wordt het kaf van het koren gescheiden.

We deinen, we schommelen en happen een zee aan tarwe weg. Jan Wisse doet het al 25 jaar en kan zich nog altijd geen mooiere baan voorstellen. Ik begrijp hem. Hij manoeuvreert de afvoerpijp van zijn combine boven een kiepwagen en laat de inhoud gul op de kar ruisen. Hoeveel broden zouden daar liggen?

Je hoort het steeds vaker in het land van de niet te stuiten dieetgoeroes en hun volgelingen: brood maakt dik, brood is ongezond. We bakken het weliswaar sinds de uitvinding van de landbouw, pakweg 10.000 jaar geleden. Maar toch.

Ga eens in een wolk kaf staan, stap op de dissel van een kiepkar en laat de graankorrels door je vingers glijden. Dan kunnen al die ban-het-brood-propagandisten wel inpakken.

Aardappels in de supermarkt

Als je zelf aardappels teelt, koop je nooit aardappels in de winkel. Dat is ons principe. Ik was dan ook uitermate verbaasd over het feit dat er in de Nederlandse supermarkt geen Nederlandse aardappels te koop zijn. Dat las ik vandaag op Facebook. Ene Caroline van der Plas doet een ‘NL Challenge’. Ze probeert een week lang alleen maar Nederlandse producten te eten en te drinken. Ze ging naar de Jumbo om aardappels te kopen. Een oer Hollands  product, dus dat zou ze deze week vast veel eten, dacht ze.

In de winkel zag ze aardappels uit Malta, Portugal, Italië en zelfs Israël. Maar: geen Nederlandse  aardappel te bekennen! Zelfs de rood-wit-blauw gekleurde zak aardappels bleek uit Italië te komen. Wat haar ook erg verbaasde is dat zelfs de biologische aardappelen uit Israël komen.

Ik moest me bijna aan m’n stoel vasthouden toen ik dit las. Dat is toch niet te geloven… Omdat wij nooit aardappels in de winkel kopen, let ik nooit op waar ze vandaan komen. Maar da ga ik de eerstvolgende keer toch eens naar kijken. En ik hoop maar dat Caroline’s bevindingen niet waar zijn….

Bloemenpracht

De bloemenrand staat vól bloemen! Aan dit initiatief van de Agrarische natuurvereniging Agrarisch Walcheren werken we graag mee! Een strook van maar liefst 150 x 9 meter is ingezaaid met een bloemenmengsel en dat is inmiddels één bloemenzee! We zien dagelijks mensen een boeketje plukken. Ook zijn er mensen die vlinders en insecten fotograferen gesignaleerd. En een dame met haar kleinkind én haar fototoestel, ‘want dat geeft zo’n schitterend plaatje’. Op onze camping wordt bijna iedere tent of caravan opgefleurd met een boeketje. Een emmer, fles van de appelmoes of emmertje van de kwark fungeert daarbij prima als vaas.

 

Zeeland droogste plek in Nederland

Wat was het een geweldig voorseizoen op camping Molenperk! Mooi weer, mooi weer, mooi weer. Dus: volle bak! De camping heeft wéken vol gestaan.

De campinggasten genoten van het zonnige weer.

Juni was zeer droog in Zeeland: afgelopen maand komt in de top vijf van droogste junimaanden ooit. Op Walcheren en de Bevelanden viel 20 tot 30 millimeter. Normaal valt er drie tot vier keer zoveel regen. Het  neerslagtekort is door het warme en zonnige weer flink opgelopen; sinds 1 april is er in delen van Walcheren 210 tot 240 millimeter meer water verdampt dan er regen viel. Zeeland is op dit moment dan ook de droogste plek in Nederland, vergelijkbaar met het recorddroge jaar 1976.

Voor de akkers (hier een slibdepot) was het zonnige weer minder gunstig.

Voor heel Nederland is het beeld anders. Daar viel gemiddeld de gebruikelijke hoeveelheid regen. Aan Zeeland is al die regen voorbij gegaan. Voor onze gewassen is dat niet gunstig, maar de gasten op de camping genieten er volop van.

Boerin Carolien goes international

Onlangs was in ‘Farmers weekly’, de Engels(talig)e versie van het vakblad ‘Boerderij’, een interview met mij te lezen. Hieronder lees je de tekst.

Carolien van de Kreeke gives us a glimpse of countryside life in the Netherlands.

What sort of farm do you live on?

My husband and I farm on a crop farm of 50 ha with potatoes, sugar beets, wheat, grass seeds and chicory near Middelburg in the south west of the country. We also own a farm campsite with 25 camp spaces plus two chalets.

How involved are you with the farm?

Very much so. Living and working there is my way of life and I enjoy it every day. Even though my husband, Peter, is  responsible for the crops and I run the campsite, we discuss work together as much as possible. During harvest, I drive the tractors. Also I am responsible for the accounting work.  

 What’s the farming/countryside typically like in your area?

There are some larger units, but most is small-scale. In years gone by, there were plenty of smallholder farms that were self-sufficient, but they are too small to make a living from these days. Hence many farmers now have a job off the farm or earn part of their income from a second business, like tourism or selling products direct to consumers.

How poor or prosperous are farming families in your country?

Most earn an average income. Dairy farming is poor at present; crops vary greatly season tot season. We sometimes say: ‘Work hard, earn little. But we really appreciate the way of life.

What the best thing about living on a farm?

Living space. We also have freedom and the ability to make our own choices. Also, the tranquility – it’s such a nice, quiet place to live. Then, there’s the nature around us, with hares playing on our land and the beautiful sunrises. We also enjoy seeing the changing season and weather – from bright sunshine to bitter cold snow.

What’s the worst thing about living on a farm?

The high seasonal workload, when our days are completely filled – especially the limited quality time we have with our children in this period. During their summer holidays, the time we get to sped together at the farm or out visiting is limited.

 What’s the single biggest challenge farmers face where you are?

Dealing with regulations. In the Netherlands many laws and regulations exist which do not benefit the farm business.  The rules surrounding fertilisers, for example, have become much more strict, resulting in substantial depletion of te soil – and this is fundamental to our ability to produce crops.

 An additional challenge is the image of farmers, which is occasionally, not the most positive. We are sometimes seen as people who harm the natural environment and (too) frequently use pesticides, but this is not a fair portray of us.

We have many opportunities to create a positive image for farming, but as a profession and as individuals we could definitely do better in this respect.

 Meanwhile, the weather was always been a challenge, but climate changes and mechanization have made this issue even more complex.

 What makes you happy?

 The arrival of spring. The winter is rather quiet, with fewer activities on the land and te the campsite closed. In the spring this changes, everything gets going – we enjoy working on the land again and welcome the first visitors to the site.

What makes you angry?

The lack of control we have over the prices we get, which is not dependent on the quality of what we grow, but instead on market forces.

Also the great concern are the high land values wich hamper the growth and development of farms.

 Is there equality between the sexes in your country?

Yes, men and women have similar rights and job opportunities (although, in practice, working with machinery and tractors is often still done by men). At our farm, it is a true case of teamwork.

 Is farming well supported by your government?

We have had a proliferation of regulations, resulting in an enormous amounts of business registration and reporting. Then there is the detailed registration of campsite visitors.

 Tell us something about yourself not many people know

I also work part-time as communication manager at an organisation for wildlife and flora preservation, which is very rewarding given my strong interest and respect for our beautiful landscapes. But being a farmer as well can sometimes give me with a feeling of conflicted interests, since famers and nature preservation organisations might not always share the same point of view.

Find out about Carolien and Peter’s business at www.molenperk.nl

Vlierbloesemsiroop

Op de camping zie je talloze witte bloemschermen van de vlier. Een prachtig gezicht, en je kunt er ook vlierbloesemsiroop van maken:

Dit heb je nodig: een tas vol bloemen van de vlier, 5 liter water, 2,5 kilo suiker en 1 eetlepel citroenzuur

Keukenbenodigdheden: kaas- of theedoek, trechter en 6 flessen van een liter

Zo maak je het

Leg de vlierbloesem even buiten om insecten en beestjes de tijd te geven om te ontsnappen. Verwijder alle groene steeltjes. Vul een soeppan met bloemen en 5 liter water. Laat het een dag trekken.
Zeef de vlierbloesem met behulp van een theedoek. Druk de bloemen goed uit. Meng het vlierbloesemwater met 2,5 kilo suiker en eetlepel citroenzuur. Breng het mengsel aan de kook om de suiker goed op te lossen. Laat het afkoelen en vul de goed schoongemaakte flessen met de siroop. Door het citroenzuur is de siroop ongeveer een jaar houdbaar.
Maak de flessen schoon met heet water en een beetje afwasmiddel. Leg ze daarna een kwartier in een hete oven.

Door toevoeging van citroenzuur kun je de siroop langer bewaren. Je kunt ook het sap van 1 citroen gebruiken.