Tjonge, wat een voorjaar…. Vanaf maart heeft het amper geregend. In april waren het overwegend zonnige dagen en nu mei een heel eind voorbij is, moeten we concluderen dat deze maand de zomer echt begonnen lijkt. Zon, zon, zon. Ik denk niet dat ik – sinds we de camping runnen – m’n korte broek al zoveel gedragen heb, eind mei.
Vandaag zijn we weer even naar Veere om een ijsje gefietst. Het lijkt wel hoogzomer…. Voor de gasten op de camping is dat natuurlijk heerlijk! Maar om de gewassen op het land beginnen we ons wel een beetje zorgen te maken…
Geen blikje roomboterbabbelaars zonder een foto van dames in de Zeeuwse klederdracht. Ook mijn oma’s gingen in de Walcherse streekdracht door het leven. Ik kan me nog goed herinneren dat, toen ik kind was, zij zeker geen unicum waren. Er liepen nog zoveel dames in dracht. Maar in de loop van de jaren werden het er steeds minder. En nu is het een uitgestorven beeld. Een bíjna uitgestorven beeld. In de laatste Wete, het magazine van de Heemkundige Kring Walcheren, schreef Piet Minderhoud een artikel over de allerleste Walcherse vrouwen in dracht, anno 2022.
Kinderen die uit school komen, Serooskerke. Zeeuws Archief, Zeeuws Genootschap, Zelandia Illustrata, Prentbriefkaarten, nr 859
In 1987/88 telde de auteur 1.005 vrouwen in Walcherse (en Arnemuidense en Nieuwlandse) streekdracht. In 2003 nog 216. In 2010 99. In 2015 waren dat er nog 48. Afgelopen januari vond er weer een inventarisatie plaats, maar veel telwerk bleek daarvoor niet nodig. Het waren er nog 11, toen het artikel gereed was nog 10. Ze wonen in Westkapelle, Aagtekerke, Middelburg en Arnemuiden en hebben een respectabele leeftijd. Het zijn de leste, echt de allerleste.
In het voorjaar van 2021 hebben we de aardappels gepoot. Het hele seizoen hebben we er zo goed als mogelijk voor gezorgd. En eind oktober hebben we ze gerooid en opgeslagen in onze aardappelbewaarloods. Dan is het de kunst om ze zo goed mogelijk te bewaren, zodat de aardappels maanden lang goed blijven.
En dat is gelukt. Nu, half maart 2022, is het zover dat de aardappels Molenperk verlaten, op naar de frietfabriek! We hopen dat jullie nog eens aan ons denken, als je bij de Mac of snackbar van een frietje geniet!
Naast de frietaardappels van het ras Innovator hebben we ook altijd een kleine hoeveelheid tafelaardappels – aardappels voor eigen gebruik voor de maaltijd, om te koken en bakken – van het ras Frieslander. Afgelopen jaar hadden we een hele goede oogst en daardoor best heel veel Frieslanders. Nu de frietaardappels de loods verlaten hebben zijn ook voor de Frieslanders de omstandigheden om ze nog lange tijd te bewaren niet meer ideaal. Maar wie wil er nu zo’n 500 kilo aardappels? Daar kunnen heel wat huishoudens wekenlang van eten! Wacht – da’s een goed idee! En het was snel geregeld. We hopen dat we veel huishoudens een plezier hebben kunnen doen met onze Frieslanders!
Na bijna drie jaar stilstand is het zover: molen De Jonge Johannes draait weer! Vanaf ons erf is het goed te zien, en uiteraard genieten we van het zich op een draaiend molen!
Molen De Jonge Johannes staat zo’n 500 meter vanaf onze boerderij. Naast de molen is een grote speeltuin met gezellig terras. Om verschillende reden heeft het restauratiewerk aan de molen langer geduurd dan gepland. Eén van de belangrijkste werkzaamheden was het vervangen van de in slechte staat zijnde binnenroe, de hoofdconstructie van de wiek.
Vanmiddag ben ik even een kijkje wezen nemen – en uiteraard de molenaar wezen feliciteren met deze mijlpaal! Hij was druk bezig het malen van tarwe tot meel. Want naast het verder afwerken van de restauratiewerken is het ook de bedoeling om dat op te gaan pakken!
Afgelopen nazomer las een campinggast het boek ‘uitgemolken’ van Irene van der Aart. “Ken jij dat niet? Dat is echt iets voor jou”. Dus toen ik onlangs jarig was vroeg – en kreeg – ik het cadeau. Inderdaad. Dat boek is écht iets voor mij. Wat een heerlijk boek! Met een smile op m’n gezicht en vol herkenbaarheid heb ik het gelezen. En ik moest me inhouden om dat niet in één keer te doen!
Irene van der Aart is woonachtig in een Amsterdamse woongroep en heeft al jaren een relatie met een boer met koeien in de Achterhoek. Ze pendelt heen en weer tussen beide adressen en: beide werelden. Ze weet op een geweldige manier de verschillen tussen de mensen en de culturen te beschrijven. Heel herkenbaar!
Daarnaast slaagt ze er bijzonder goed in om de hedendaagse uitdagingen waar boeren mee te maken hebben, uit te leggen.
In een veertigtal hoofdstukken – die los van elkaar te lezen zijn – schrijft ze kort maar duidelijk over tal van dingen in haar leven en op het boerenbedrijf. Ze schrijft over de nadelen die horens van een koe kunnen opleveren. Over de praktische eigenschappen van boeren. Over veganisme. Over het feit dat er tegenwoordig een vergrootglas ligt op negatieve zaken van een boerenbedrijf. Over stijgende kosten. Over sfeer-, dan wel TL verlichting op feestjes, over contact met buren, over het aantal keren per dag dat haar man maximaal een opmerking mag maken over het weer, over regels die opgelegd worden waarvan niemand begrijpt wat het nut is… Alles wat ze schrijft is met een komische, relativerende knipoog.
Ben je ook benieuwd naar dit boek? Ik zet het in de boekenkast in de recreatieruimte, dus als je op vakantie bent op Molenperk raad ik je dit boek van harte aan!
Het is winter. Enerzijds een periode om wat rustiger aan te doen. Maar anderzijds ook een periode waarin bepaalde werkzaamheden uitgevoerd kunnen worden. Bijvoorbeeld snoeiwerkzaamheden, omdat in de wintermaanden de struiken in rust zijn. Maar ook werkzaamheden waarvan je niet wilt dat campinggasten er last van ondervinden. Dus ja, het ís een rustige periode voor ons maar toch zijn we met allerlei werkzaamheden bezig!
Ieder jaar ontvangen onze campinggasten een attentie. Een klein presentje, als blijk van waardering dat er voor onze camping gekozen is. ’t Is ieder jaar iets anders. Een zakje suiker van onze eigen suikerbieten, een blocknote met pen, een potje eigengemaakte jam, een Molenperk’s knuffelbeertje, een welkomstboekje met tips….
Vorige winter, 2020/2021, hadden we de eerste lockdown vanwege het coronavirus. Er werden heel wat avonden thuis doorgebracht en daarmee hervonden spelletjes waardering. Met het populair worden van spelletjes kwamen we op het idee om als attentie te kiezen voor: een spelletje!
Het werd Molenperk’s memorie. Je kent het vast; 24 paar plaatjes. Leg de 48 kaartjes op z’n kop en om de beurt mag je er twee omdraaien. Degene die het hoogste aantal twee dezelfde kaartjes heeft bemachtigd, heeft gewonnen. Uit de vele foto’s die we van de camping en het bedrijf hebben werden de 24 mooiste uitgekozen voor het Molenperk’s memorie. Memorie natuurlijk met een dubbele betekenis, omdat we hopen dat iedereen tijdens de vakantie op Molenperk, samen, met elkaar, fijne herinneringen maakt!
We vinden het bijzonder leuk dat een aantal gasten liet weten dat ze het Molenperk’s memorie tijdens deze kerstvakantie nogmaals gespeeld hebben! En dat er daardoor zulke fijne herinneringen aan de vakantie met elkaar gedeeld werden. Missie geslaagd!
Afgelopen week was het soms wat puzzelen om Molenperk te bereiken…. Maar we zijn blij met de reden hiervoor: de parallelweg, de laatste kilometer vanaf de N57 naar Molenperk, waar het heel smal was om iemand te passeren, is verbreed. Da’s een mooie verbetering!
Het preiveldje van boer Christiaanse in Serooskerke bleek in 1966 een goudschat te bevatten. Beeld ANP.
Nog altijd spreekt dit verhaal tot de verbeelding. Nog altijd zijn er onbeantwoorde vragen. Het is de aanleiding voor een zesdelige podcast, die vandaag, 2 december 2021, van start gaat. Om inzicht te krijgen in het verhaal hebben de makers van de podcast onder andere contact opgenomen met het Zeeuws Archief. Ga hier naar het verhaal en naar de link naar de podcast.
Graag ook wat beeld, naast het beluisteren van de podcast? Bekijk dan zeker ook dit filmpje!
“Mama, ik wil ook een boerenpak”. Ik stond toevallig op de camping met een moeder te praten toen haar zoontje enthousiast kwam aangerend en deze mededeling meteen kwijt moest. “Een boerenpak, wat is dat?” “Nou, die boer Peter ook altijd aan heeft. En kijk mama, Jesse heeft er nu ook één!”. We keken alle drie naar Jesse, die heerlijk in de zandbak aan het spelen was, in een overall.
Je raadt al hoe dit af liep: het jongetje en zijn broertje kregen tijdens de vakantie op Molenperk allebei een ‘boerenpak’. Gekocht bij de boerenbuitenwinkel in de buurt, tip van Carolien.
De namen in dit stukje zijn niet de werkelijke namen en de jongens op de foto zijn niet de jongens die hier genoemd worden.
Wij noemen zo’n ‘boerenpak’ een overall. Het wordt ook wel een ‘ketelpak’ genoemd. Het is reuze handig voor mensen die buiten werken of werk doen waar je kleding vies van wordt. Want een overall draag je óver je kleding heen. Veel boeren dragen ‘m. Zo ook Peter. Bij het sleutelen aan machines komt er geen olie of smout aan z’n kleren en bij bezigheden in stro of hooi komt er niets van in huis terecht. Een overall is een heel handig kledingstuk.
Het is daarom ook terecht dat de overall tegenwoordig zo populariteit is. Er zijn allerlei uitvoeringen; diverse modellen, hippe kleuren, al dan niet met opdruk en niet alleen voor mannen, maar ook voor dames en kinderen!
boerincarolien 